Κέδρος Καρδίτσας

                                                            ΚΕΔΡΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
                            
                                     από τον Θεοχάρη Αποστολακούδη

Η μητέρα μου κατάγεται από τον Κέδρο Καρδίτσας, ένα νομό που υπάγεται στην περιφέρεια Θεσσαλίας. Είναι ένας μικρός πεδινός νομός που δεν βρέχεται από θάλασσα και απέχει 250 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Προφανώς, το όνομα του νομού και της πόλης οφείλεται στην  θέση της, καθώς βρίσκεται στην καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδος.

Σήμερα αποκαλείται και Άμστερνταμ της Ελλάδας, λόγω της μακροχρόνιας χρήσης ποδηλάτου και του πρώτου στην χώρα δικτύου ποδηλατοδρόμου. 

Η Καρδίτσα είναι ένας τόπος πλούσιος σε αξιοθέατα και φυσική ομορφιά, χαρακτηριστικά δείγματα της οποίας είναι η λίμνη Πλαστήρα και η νέα λίμνη Σμοκόβου - τεχνητές και οι δύο.

Η λίμνη Πλαστήρα κατασκευάστηκε το 1960. Υπήρξε όραμα του στρατιωτικού και πολιτικού Νικολάου Πλαστήρα. Περιέχει 400 εκατομμύρια κυβικά νερού, με μήκος 12 χιλιόμετρα και βάθος 60 μέτρα, και είναι ελεύθερη για κωπηλασία.
Η λίμνη Σμοκόβου βρίσκεται και αυτή στα νότια  της Καρδίτσας. Η κατασκευή της άρχισε το 1994 και ολοκληρώθηκε το 2002. Περιέχει 237 εκατομμύρια  κυβικά νερού και έχει έκταση 8.5 χιλιόμετρα. Όπως και η λίμνη Πλαστήρα, η λίμνη Σμοκόβου είναι διαθέσιμη  για κωπηλασία, καθώς και ιππασία στην γύρω περιοχή, αφού η Θεσσαλία φημίζεται για τα άλογά της. Εξάλλου και ο Βουκεφάλας, το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καταγόταν από εκεί.
 Το χωριό Κέδρος βρίσκεται κοντά στην λίμνη Σμοκόβου και βρέχεται από παραπόταμο του Πηνειού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στο χωριό κατοικούν 682 άνθρωποι, ενώ το παλιό τούρκικο όνομα του χωριού ήταν "Χαλαμπρέζι". Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούν σιτάρι και βαμβάκι και παράγουν εξαιρετικές ποικιλίες κρασιού. 

Η πρόσφατη αναπαλαίωση και επαναλειτουργία  του παραδοσιακού νερόμυλου είναι ένα σπουδαίο γεγονός για το χωριό. Είναι επισκέψιμος για όλους και έχει ενταχθεί στα θεματικά πεδία του αγροτουρισμού. Αλέθει με παραδοσιακό τρόπο ρεβίθι, ρύζι, καλαμπόκι, σιτάρι και Ζέα. Τα άλευρα που αλέθονται με αυτόν τον παραδοσιακό τρόπο έχουν υψηλή  διατροφική αξία και δεν έχουν καμία σχέση με τα άλευρα που αλέθονται με βιομηχανικό τρόπο, σε υφή και γεύση.