ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ ΣΕΡΡΩΝ

ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ :ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Πασχαλινό έθιμο της  Βισαλτίας, Νομού Σερρών

Από τη Σουλτάνα Παπαγεωργίου

Οι Λαζαρίνες είναι ένα έθιμο που κρατάει από τα αρχαία χρόνια μετά από έρευνα που έχει γίνει από τους ιστορικούς. Ένα έθιμο που στην αρχαιότητα είχε την μορφή του εράνου και ονομαζόταν ''αγερμός''. 

Με την πάροδο του χρόνου και την έλευση του Χριστιανισμού ενσωματώθηκε  και έγινε προάγγελος της Αναστάσεως του Κυρίου Ημών Χριστού.

Οι Λαζαρίνες είναι νεαρά κορίτσια που το Σάββατο,πριν την Κυριακή των Βαΐων,βγαίνουν στους δρόμους του χωριού φορώντας την στολή τους,στολή ειδικά φτιαγμένη για αυτό το λόγο.

Η στολή αποτελείται από:

Ένα καινούργιο φόρεμα (τα μεγαλύτερα κορίτσια φορούσαν την παραδοσιακή στολή του χωριού τους).

Μια ποδιά κεντητή με σχέδια περίτεχνα,δύο πετσέτες άσπρες με κέντημα που κρατούσαν τα κορίτσια όταν χόρευαν, δύο ασπροκέντια  που τα κρεμούσαν στο ζωνάρι στην μέση τους, μία εσάρπα που την φοράνε στους ώμους και πέφτει μπροστά στο στήθος, ένα κεφαλομάντηλο άσπρο, στεφάνι με λουλούδια,λουλούδια στα χέρια που τα κρατάνε μαζί με τις πεσέτες,ένα καλάθι για να βάζουνε τα κεράσματα.

Τα κεράσματα ήτανε συνήθως αβγά, χρήματα και βαμβάκι.

Οι Λαζαρίνες έβγαιναν παρέες παρέες και τραγουδούσαν : 

  «Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια, ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια. 

   Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι ήρθε η μάνα σου από την πόλη, σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.           Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη, γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι…»

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν και η μόνη ευκαιρία των κοριτσιών να βγούνε από το σπίτι και να συναντήσουν τους υποψήφιους γαμπρούς.

Στο τέλος μαζευόντουσαν στην πλατεία του χωριού και χορεύανε τον χορό τους κουνώντας τις πετσέτες που κρατούσαν στα χέρια. 

Βέβαια να πούμε εδώ ότι έφτιαχναν και τα λαζαράκια, ψωμάκια φτιαγμένα σε σχήμα ανθρώπου.

Πηγή: «Η ΤΕΡΠΝΗ, Αναφορές στο χθες και στο σήμερα» του Νίκου Λ. Πασχαλούδη,