ΛΕΣΒΟΣ

ΛΕΣΒΟΣ

Από τη Σουλτάνα Παπαγεωργίου

Η Λέσβος είναι  το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος  μετά την Κρήτη και την Εύβοια.

Βρίσκεται απέναντι από τις Τουρκικές  ακτές. Έχει δύο  κόλπους, με μεγαλύτερο αυτόν της Καλλονής και μικρότερο αυτόν της Γέρας.

Η πόλη της Μυτιλήνης (το κοινό όνομα του νησιού) βρίσκεται χτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο  του νησιού επάνω σε επτά λόφους.

Ως σύγχρονη πόλη και διοικητικό,εμπορικό και πνευματικό κέντρο,αποτελεί την έδρα του νησιού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, της Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου και της Περιφερειακής Ενότητας Βόρειου Αιγαίου καθώς και του υπουργείου Αιγαίου.

Σημαντικές κωμοπόλεις είναι η Αγιάσος, η Αγία Παρασκευή, η Καλλονή, ο Πολυχνίτος και το Πλωμάρι.

Το 2012  το νησί εντάχθηκε στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων  της UNESCO.

Είναι γνωστό για το ούζο του.

Στο παρελθόν στο νησί έφτιαχναν τα καλύτερα σαπούνια λόγω του τοπικού ελαιολάδου

και είναι παγκοσμίως  γνωστό για τις περίφημες παστές σαρδέλες Καλλονής.

Το νησί είναι γνωστό για το Απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι που καταλήγει  μέσα στην θάλασσα.

Το Απολιθωμένο δάσος της Λέσβου είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα απολιθωμένα δάση στον κόσμο (το άλλο είναι το Εθνικό Πάρκο Απολιθωμένου Δάσους στην Αριζόνα). Απολιθωμένοι κορμοί βρίσκονται διάσπαρτοι σε μία έκταση 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περικλείεται από τους οικισμούς Σίγρι, Ερεσός και Άντισσα στη δυτική Λέσβο.

 Μεμονωμένα απολιθώματα βρίσκονται και σε πολλά άλλα μέρη του νησιού, συμπεριλαμβανομένων των χωριών Μόλυβος, Πολιχνίτος, Πλωμάρι και Άκρασι.

                                                                     

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου ιδρύθηκε το 1994 και βρίσκεται στο Σίγρι, στο δυτικό άκρο της Λέσβου.

Οι κάτοικοι του νησιού είναι πάρα πολύ δραστήριοι και φιλόξενοι,γίνονται πολλά πανηγύρια και τηρούν τα έθιμα με ευλάβεια. 

Ο  Ταξιάρχης είναι ο Άγιος του νησιού και κάθε χρόνο κάνουνε περίλαμπρες γιορτές στην χάρη του.Ο «Ταξιάρχης» είναι προστάτης και πολιούχος του Μανταμάδου αλλά θεωρείται και προστάτης ολόκληρου του νησιού.

 Μέχρι σήμερα η εικόνα του προκαλεί δέος με το αυστηρό ύφος του Αρχαγγέλου, τα μεγάλα μάτια και το μαύρο χρώμα, τη φοβερή ρομφαία και τα επιχρυσωμένα φτερά. Η εικόνα στο εσωτερικό του ναού είναι μία από τις ελάχιστες ανάγλυφες εικόνες σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.

 Σύμφωνα με τον θρύλο, η μονή δέχθηκε την επιδρομή Σαρακηνών πειρατών, οι οποίοι κατάσφαξαν τους μοναχούς με εξαίρεση έναν νέο δόκιμο καλόγερο, ο οποίος πρόλαβε να κρυφτεί στην οροφή της εκκλησιάς. Από εκεί είδε μετά το μακελειό τη μορφή του Αρχαγγέλου να φτερουγίζει πάνω από τα πτώματα των μοναχών. Παίρνοντας χώμα, που είχε ποτιστεί με το αίμα τους, και κερί έφτιαξε τη μορφή του «Ταξιάρχη», όπως πρόλαβε να την αντικρίσει.

Σήμερα βλέπουμε μόνο το κεφάλι και όχι ολόκληρο το σώμα, όπως το είχε φτιάξει ο μοναχός. Οι πιστοί εναποθέτουν μέχρι σήμερα ως τάματα σιδερένια παπούτσια, επειδή η παράδοση θέλει τον Αρχάγγελο να τα φορά τις νύχτες.

Η εκκλησία γιορτάζει την Κυριακή των Μυροφόρων, δύο εβδομάδες μετά την Ανάσταση, με μεγάλο θρησκευτικό και εμπορικό πανηγύρι συνοδευόμενο με ταυροθυσία και κατόπιν παρασκευή του παραδοσιακού φαγητού «κισκέκ», που διανέμεται εθιμοτυπικά στους προσκυνητές. Οι τελευταίοι εξακολουθούν σε μεγάλο ποσοστό να έρχονται στον Άγιο με τα πόδια την παραμονή της γιορτής από χιλιόμετρα μακριά αλλά και καβαλάρηδες με τα άλογά τους στολισμένα για να τιμήσουν τον Ταξιάρχη.

Το μοναστήρι βρίσκεται βόρεια του Μανταμάδου στον δρόμο που οδηγεί προς τη Σκαμνιά.

Το νησί  διαθέτει όμορφες παραλίες και γραφικά σπίτια, έγινε έμπνευση τόσο στους αρχαίους όσο και στους σύγχρονους να δημιουργήσουν .

"Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου,

ο ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά,

δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους,

όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε,

ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους, ποιος θεός,

για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε μακριά

ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους."

Με αυτά τα λόγια χαρακτήρισε ο Οδυσσέας Ελύτης την όμορφη πατρίδα του και πατρίδα πολλών πνευματικών φυσιογνωμιών των γραμμάτων και των τεχνών, από τη Σαπφώ και τον Αλκαίο μέχρι τον Μυριβήλη και τον Θεόφιλο.

Ο πλούτος του μεγάλος,η ομορφιά του μεθυστική κάπου εκεί στην άκρη του Αιγαίου να καρτερεί .

ΠΗΓΕΣ: www.gnoristetinellada.gr/politismos/arxaiologikoi-xoroi

http://www.lesvosgreece.gr/el/taxiarhis-sto-mantamado

el.wikipedia.org/wiki/Λέσβος

http://www.lesvosoldies.gr/gr/1257017597/1257018120.html

http://www.hotelsline.gr/root/newhotel/mx/m_Lesvos_map.asp